Kennemerduinen

Een prachtige omgeving

Gisteren met de trein naar Santpoort geweest om de NS-wandeling Kennemerduinen te lopen. We begonnen de wandeling bij station Santpoort Noord, gewapend met de rugzakken vol proviand en de route-omschrijving en routekaart op de mobiel bij de hand. Binnen 2 minuten loop je daar de bossen in, die ondanks de lange droge periode toch erg groen zagen. Na lekker door kunnen lopen, kwamen we bij het duingebied aan.

Grote grazers

Ondertussen waren we een hek door gelopen, waarbij duidelijk gemaakt werd dat er grote grazers vrij in het gebied rond konden lopen. Die wilden we dus zeker wel zien, maar je weet nooit waar ze zijn. Het park is 38 km2 groot, dat ga je nooit allemaal kunnen zien op één dag. Het eerste uur door de duinen gewandeld te hebben, hadden we geen enkele grote grazer gezien. Wel genoten van de prachtige omgeving en de rust die er in dit stuk van het park heerst. Maar net voordat de route ons richting strand liet lopen, zagen we een flinke kudde konikpaarden lopen, op hun gemak aan het grazen zonder zich te storen aan de wandelaars die er liepen.

Op naar het strand

Toen werd het tijd om een duin over te klimmen naar het strand. Achter de duin was het nog fijn met een beetje wind, maar eenmaal met het hoofd boven de duinen, ging ik me afvragen of straalzand niet een betere benaming was voor stuifzand. Er was een lekker briesje, maar het uitzicht vanaf boven mocht er ook zeker wezen.

Details

Op het strand zorgen wind en zee continu voor veranderende details. Terwijl de wind het zand mee blijft voeren, geniet ik van de golvende  structuren die dat maakt. Ondertussen probeert het duingras zich staande te houden.

Ook de zee blijft van alles meenemen. Stukken zeewier klein en groot liggen verspreid over het strand, om bij elke golfslag anders geordend te worden. Zelf schikken hoeft dan ook zeker niet, gewoon een kwestie van wachten totdat de compositie zo is zoals jij graag zou zien.

Deel twee door het duingebied

Na een paar kilometer over het strand gestruind te hebben, was het tijd weer het duingebied in te trekken, richting Station Overveen. Daar zagen we in de verte nog een aantal heckrunderen lopen en was het zeker nog genieten van de mooie omgeving. Dit tweede deel was wel duidelijk wat drukker dan het eerste, maar zeker niet te druk.

Over de wandelroute

Tijdens de hele wandeling zijn we meer dan genoeg bankjes tegengekomen om even wat te drinken of wat te snacken. Over het algemeen was de route ook goed aangegeven met de rood-witte markeringsbordjes zoals we gewend zijn van NS-wandelroutes. De routekaart hebben we ook niet nodig gehad, ook al hadden we die wel vooraf gedownload en op de telefoon gezet. De route-omschrijving hadden we op een aantal punten echter wel nodig, want op een paar punten ontbraken wel een paar bordjes. Wat verder handig om te weten is en niet in de route-omschrijving staat: Wanneer je bij strandslag Parnassia de duinen weer in trekt, is er net voorbij de parkeerplaats een watertappunt (uitgezonderd wintermaanden).